Tym artykułem chciałbym rozpocząć cykl o historii mediacji, która wbrew pozorom jest niezmiernie fascynująca. Cykl ten pozwolę sobie rozpocząć od najstarszych, znanych w formie pisanej, wzmianek o postępowaniach mediacyjnych.
Znajdujemy je już w państwie Sumerów, czyli w IV tysiącleciu p.n.e. w Mezopotamii.
Najstarszym znanym dotychczas zbiorem prawa jest znaleziony w 1902 roku w Nippur Kodeks Króla Ur-nammu, który panował w Sumerze w latach ok. 2065-2046 p.n.e.1, zachował się także (we fragmentach) zbiór praw króla Ur-ukagina z Lagasz z ok. 2350 r. p.n.e.,
jednak fragmentaryczność tego teksu nie pozwala ustalić, czy był to pełny zbiór praw, czy też tylko kazuistyczne wskazania dla poszczególnych czynów zabronionych2.
Zbiory dokumentów sądowych z Lagasz odkopane zostały w 1894 r. w południowej części tzw. „wzgórza tablic”. Wśród nich przechowały się również dokumenty administracyjne
z czasów III dynastii Ur (2113-2005 r. p.n.e.). Znaleziono je tam, gdzie (prawdopodobnie) mieścił się „urząd księcia”3.
1 M. Bielecki, Zapomniany świat Sumerów, , Warszawa 1966, s. 329.
2 Ibidem, s. 331-332.